माणूसकीचं गीत....../(कॅलेंडर)🗓.....

(सन 2015 च्या पहिल्या दिवशी कॉलेजच्या कविता संग्रहासाठी लिहिलेली हि कविता......)

🌹🍁माणूसकीचं गीत....../(कॅलेंडर)🗓....

कॅलेंडरची बारा पानं बघता बघता संपून गेली🗓

कडू-गोड भूतकाळाची आठवण मात्र ठेऊन गेली.....!

मंगळावरच्या झेपेनं छाती सर्वांची फुलली होती,

आसाम पेशावरच्या हल्ल्यांनी काजळकाठ भिजली होती....!

खून दहशत बलात्काराची गर्द छाया पडली होती,

डोळ्यांचं तर सोडाच मित्रांनो, प्रत्येक पापणी सुद्धा रडली होती.....!

पण जुन्या दुःखाना आता किती उगाळत बसायचं

उलटून गेल्या काळावरती किती दिवस रुसायचं....!

पुढ्यात ठाकलेल्या वर्षासाठी चला नवे संकल्प करू

स्वतःसोबत दुसऱ्याच्याही आयुष्यात नवे रंग भरू.....!

स्वप्न आणि आकांक्षांचे लावून नवे पंख,

झटकून टाकूया आयुष्यातल्या निराशेचे डंख....

मंद झालेल्या पणतीसाठी लख्ख नवी वात बनू,

विंदांच्या कवितेमधल्या देणाऱ्याचे हात बनू.....!

लहान मोठ्यांना सामावून घेणारी पुण्यशील जागा बनू,

उसवली मनं जोडणारा आपुलकीचा धागा बनू.....!

तुझं माझं विसरायला लावणारी ऐक्याची प्रीत बनू,

'माणूस' म्हणून जगायचं शिकवील असं 'माणूसकीचं गीत' बनू......!

(पुढ्यात ठाकलेल्या नववर्षाचं चला करूया सोनं, कारण

समोर आलंय एक नवीन कॅलेंडर अन त्याची बारा पानं......)

©✍तुषार वाजे....🍁

दि. 1 जानेवारी 2015.....

http://www.tusharwaje91.blogspot.com

आरसा......'तो' आणि 'मी'......

🍁आरसा....👥

तिच्यापासून वेगळं झालेल्या त्यानं

आता स्वतःला थोडंस सावरलंय,

डोळ्यांतून निरंतर वाहणारं पाणी

त्यानं कसंबसं आवरलंय.......

आता तो पहिल्यासारखं 

तासनतास रडत नाही....

एकट्यानं कसं जगायचं ? हा प्रश्न

रोजरोज त्याला पडत नाही.....

कोणी म्हणतं ती सोडून गेली त्याला

तर कोणी म्हणतो त्यानंच तिला सोडलं,

पण एकदा मला बोलला होता तो गहिवरून,

"आमचं ना त्या विधात्यानेच मोडलं !"......💔

तिच्या कित्येक आठवणी त्यानं

तळहाताच्या फोडाप्रमाणे जपून ठेवल्यात,

कुणालाही सापडणार नाही कधीच

अशा ठिकाणी लपवून ठेवल्यात......

तिची बिंदी, पत्र, फोटो अन सोबत पाहिलेल्या

सिनेमाची तिकिटं.....

असं सारं सारं आता तो क्वचितच बाहेर काढतो,

पण वळीवही थिटा पडेल त्याच्यापुढं

इतका त्या दिवशी रडतो.......

रडून मन हलकं करतो तो

अन भरभर आठवणी आवरून घेतो,

कुणीतरी रडताना बघायच्या आतच

स्वतःला कसाबसा सावरून घेतो.....

एकजण बोलला त्या दिवशी की,

"त्या दूरगावच्या लोकांनी पूर्वी त्याला हसताना पाहिलंय

गप्पा गोष्टी करत

मित्रांसोबत बसतानाही पाहिलंय".....

पूर्वीप्रमाणे तो आता हसत नाही अन

मौन बाळगून आता नेहमीच शांत राहतो,

घरात जोरजोरात टिकटिकणारी घड्याळं

आणि सोबतीला फक्त एकांत राहतो......

का कुणास ठाऊक पण,

या कवितेतील 'तो' मला कित्येकदा

माझ्याचसारखा भासू लागतो,

आरशात जेव्हा बघतो मी स्वतःला

समोर तोच दिसू लागतो.......! 👥

✍तुषार 👥🍁